‘Na de rustdag volgen pittige dagen’. Organisator ASO had dat reeds voorspeld en ze heeft helemaal gelijk gekregen. Dat er tot aan de rustdag steeds over gravel- en modderpaden werd gereden had op een gegeven moment weinig meer de echte Dakar te maken. Zand, afzien, hitte, stof, fesh fesh, dat willen we zien. Een ook al vervloeken ze het op het moment dat ze in de problemen komen, dat is toch waar ook de deelnemers voor naar Zuid Amerika komen.
Gisteren (dinsdag) werd de belofte door ASO al waargemaakt. Al maakte de hitte het nog een stuk zwaarder dan verwacht. Toch doorgaan? Vorig jaar vond onder gelijke omstandigheden een motorrijder de dood en nu lagen er weer een aantal motorrijders op ‘apegapen’. Niet iedereen vond het leuk maar de organisatie nam toch het verstandige besluit om de wedstrijd eerder te staken. Dat vooral om de amateurs tegen zich in bescherming te nemen.
Zoals reeds in een eerder bericht gemeld heeft Bastiaan Nijen Twilhaar het bivak van de Marathonetappe gehaald. Wel met grote hindernissen maar Bastiaan geeft niet zo snel op. Jammer genoeg is de man voor wie hij als waterdrager onderweg was, Kees Koolen, door een kapotte versnellingsbak uit de wedstrijd. Vanaf nu hoeft Bastiaan alleen nog maar voor zichzelf te zorgen.
Woensdag gehaktdag maar vooral bijltjesdag in de Dakar. Warm, heel veel zand maar toch een ingekorte special (244 km ipv 278 km) omdat vanwege noodweer enkel rio’s volgelopen waren en de doorgang versperden. Regen in de bergen zorgt voor gevulde rio’s in de dalen.
Als een van de laatste deelnemers is Bastiaan vanmorgen aan het tweede deel van zijn avontuur begonnen. Er werd op volgorde van binnenkomst van de dag ervoor gestart, auto, motoren, trucks en quads door elkaar). Dat is iets nieuws.
Om half zeven plaatselijke tijd, na acht uur ploeteren, haalde Bastiaan woensdagavond de finish van de proef. Bastiaan: “Wat een dag, wat een dag. De ellende begon gisteren met het uitvallen van Kees en dat ik later zonder benzine kwam te staan. Het was zo warm dat ik het gereedschap niet zonder handschoenen aan kon pakken. Dat geloof je toch niet. Later ging ook nog de brandstofpomp stuk welke provisorisch is gerepareerd. Ik kwam pas rond middernacht aan in het bivak. Er was geen eten meer en ik had geen slaapplaats. Ik ben onder een truck gaan liggen zonder matras, zonder deken of wat dan ook. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen. Ik slaap overal ,maar afgelopen nacht was het echt lastig. Vanmorgen toch maar weer op de quad gekropen maar vanaf het begin ging het niet goed. De quad wilde niet lopen. Pas later kwam ik er achter dat door het geklooi met de brandstofpomp het elektrische systeem niet goed meer functioneert. Uit veiligheid schiet zo’n moderne quad met allemaal technische snufjes in de ‘veilige modus’. Net zoals een auto dat tegenwoordig doet. Met gevolg dat minder dan de helft van het vermogen wordt geleverd. Ik heb de hele dag niet harder dan 40 hooguit 50 km/uur kunnen rijden. En probeer dan maar eens tegen die zandduinen op te komen. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo af heb moeten zien als vandaag. En dat terwijl ik zeker weet als de quad normaal had gelopen ik hier voorin mee had kunnen rijden. Maar ik heb de finish gehaald. Nu nog een paar uur rijden naar het bivak en maar hopen dat de monteurs de quad kunnen repareren. Mijn roadbook werkt ook al een tijd niet meer, die moet ik met de hand draaien. Alsof ik het al niet druk genoeg heb. Maar ja, Dakar rijden is afzien. Nu vond ik het een klote dag maar als de quad goed was geweest had ik het fantastische gevonden. Dit was een hele echte Dakar etappe.”
Morgen (donderdag) staat er een special van liefst 431 km op het programma en 281 km verbinding. Het zal bikkelen blijven tot aan de finish in Rosario zaterdag a.s.
