Termas de Rio Hondo 4 januari 2016 – Na de zware regenval van gisteren werd er vandaag dan eindelijk een etappe verreden. De etappe van Villa Carlos Paz naar Termas de Rio Hondo zou de langste van de rally worden, maar de regen had een groot gedeelte van de etappe onbegaanbaar gemaakt. De organisatie besloot om de etappe met 100 kilometer in te korten, maar er bleef nog voldoende over om te racen. Tim en Tom Coronel hadden het zwaar vandaag, maar dat kwam niet door de regen.
De zon had zijn weg door de wolken weer gevonden vandaag en dat zorgde ervoor dat de temperaturen aardig opliepen. Tim en Tom gingen van start en de Maxxis Dakar Buggy voelde zich aardig thuis op de snelle, maar smalle paadjes. Er was weinig te merken van de hevige regenval van de dagen ervoor totdat ze op een 200 meter lange modderpoel afstevenden. “Het was even schrikken want de modderpoel was erg diep en glad. Ik wist er een beetje langsheen te sturen, maar Tom stond tot aan zijn middel in de blubber”, lacht Tim. Toch konden Tim en Tom niet lang genieten van de mooie paden, want de Buggy’s liepen niet zoals het hoorde. Tim vertelt: “Net als ik lekker op dreef was begon de Buggy te stotteren. In het begin was het nog wel te doen, maar het werd steeds erger. Ik ben gestopt en heb alles nagekeken, de benzinepomp, bougies en de elektronica, maar kon niet echt vinden wat de boosdoener was. Ik denk dat het vele water toch niet echt bevorderlijk is geweest voor mijn kindje.”
Ook Tom had last van een nukkige Buggy en na wat rommelen liep hij weer goed. Zowel Tim als Tom verloren hierdoor aardig wat tijd, maar wisten beiden de finish te bereiken. “Het is jammer want het was echt een mooie etappe”, zegt Tim na de finish. “We hadden hier misschien wel wat kunnen laten zien, maar goed het is niet anders. Ik heb wel genoten van de etappe en het weer was ineens 180 graden anders dan gisteren. Zat ik gisteren nog te rillen in de Buggy, vandaag was het 43 graden en zon. Ik ben blij dat we vandaag eindelijk los konden gaan en hoop dat we morgen een wat betere dag hebben.”
Tekst: Martijn van Oort Foto: Willy Weyens