De negende etappe van de Dakar 2021 was niet erg aangenaam. De route voerde Tim en Tom Coronel de bergen in, door valleien en over bochtige paden met veel stenen, waardoor het bijna 465 kilometer lang ‘hobbeldebobbel en stof happen’ was. Door slim te rijden en vooral geduldig te blijven, wisten ze opnieuw een 25ste plaats te pakken en wonnen ze in het klassement weer twee plaatsen.
“Het was echt zo’n dag waarop je alleen maar fouten kon maken”, vertelde Tim aan de finish in Neom, waar de etappe ook van start was gegaan. “Doordat je de hele dag in het stof rijdt, moet je risico’s nemen die je eigenlijk niet wilt nemen. Degenen die te veel willen, krijgen het deksel op hun neus.”
Dat bleek wel, want het was een aardig slagveld bij zowel de motoren als de auto’s en trucks, met crashes, lekke banden en een hoop andere schade. Tim en Tom brachten The Beast vrijwel ongeschonden naar de finish. Het enige probleem wat de auto betreft was een opnieuw weigerend bandenspanningssysteem, deze keer rechts achter. “Maar dat hadden we bij de start al in de gaten, dus die hebben we afgekoppeld”, zei Tom. “We hebben de banden op een gemiddelde spanning gezet waarmee we zowel door zand als over stenen konden rijden, mits voorzichtig. In alle bochten linksom riep ik ‘Voorzichtig!’, in alle bochten rechtsom ‘Gas!’. Het was een kleine handicap, maar dat hebben we aardig kunnen managen.”
Echt vaart maken zat er toch niet in en misschien was dat wel goed ook. In de valleien die de deelnemers doorkruisten, bleef het stof lang hangen. Tim: “Ik merkte dat anderen wel naar ons toe konden rijden, maar ook weer moesten afhaken. We zaten zelf op een gegeven moment achter twee trucks en een auto en konden eigenlijk geen kant op.” Tom: “In een smalle canyon waar net een auto doorheen kon, reden we in het stof én met de zon pal op de voorruit. Daar moesten we 30 rijden waar we normaal 160 zouden kunnen.”
Op stukken waar minder stof bleef hangen, kwam het aan op navigatie. Het feit dat de broers inmiddels aardig naar voren zijn gekropen, maakt die navigatie ook wel ingewikkelder. “Er staan minder sporen, dus we kunnen niet meer zomaar op zicht de sporen volgen”, merkte Tom. “Dan moet je echt zelf navigeren. Dat was moeilijk in het stof, maar we hebben geen waypoint gemist. Eén keer was ik net te laat en maakten we een flinke jump. Ik heb het op dat moment niet gezegd tegen Tim, maar die stond gewoon in het roadbook. Ik had het alleen even niet op tijd gezien.”
Niet alleen vandaag, maar ook de komende dagen is het zaak om geduldig te zijn en geen fouten te maken. De verschillen in het klassement zijn klein – 3 minuten naar plaats 24, slechts 2 minuten op plaats 26 – en Tim en Tom realiseren zich dat ze alleen plaatsen kunnen winnen dankzij fouten van anderen. “En een fout is zo gemaakt”, weet Tom. “Dat moeten we zien te voorkomen, door slim te rijden en rustig te blijven. Er komt de komende dagen heus nog serieus wat aan, dus we moeten ons niet laten verleiden door te denken dat we er bijna zijn.”
