Het tweede gedeelte van de marathon etappe van Uyuni naar Iquique leek, met een lange neutralisatie, een formaliteit te worden, maar dat laatste stukje van 40 kilometer duinen bleek de scherprechter voor Tom Coronel. Na een probleem met de ophanging, een verloren paspoort, een nacht in de duinen en een koprol kwam Coronel de volgende dag pas in het bivak aan om zo de eerste week van Dakar 2015 af te sluiten.
Na een korte nacht in de slaapzaal in Bolivia was het de volgende dag weer vroeg op om te beginnen aan de lange rit over de zoutvlaktes naar de grens van Chili. Eenmaal in Chili aangekomen lagen er nog de duinen van Iquique te wachten met de populaire hoge afdaling naar de kust. De Maxxis Dakar Buggy had aardig geleden tijdens de 7de etappe, maar Tom had samen met de equipe van Bastion Hotels de schade aardig weten te repareren. Lang leek er op de snelle zoutvlaktes geen vuiltje aan de lucht, maar nog voor de grens met Chili kreeg Tom problemen met de ophanging van de Buggy. Het repareren van het euvel nam wat tijd in beslag maar Tom kon uiteindelijk zijn weg weer vervolgen.
Ook het stuk tot aan de grens verliep voorspoedig, maar eenmaal bij de grens aangekomen had hij een ander probleem. “Ik stond voor de grensovergang en wilde mijn tas met mijn paspoort pakken, maar ik kon hem nergens vinden. Toen bedacht ik mij dat ik in de haast mijn tas langs de weg had laten staan. Dom natuurlijk, maar na een aantal van deze dagen ben je niet meer zo helder kan ik je vertellen. Gelukkig kwam ik een deelnemer tegen die vertelde mij dat een Chileense equipe mijn tas had gevonden en dat zij hem meegenomen hadden. Een half uur later was ik dan ook weer de trotse bezitter van mijn paspoort en kon ik de grens overstekken”, aldus Coronel.
Eenmaal terug in Chili was Tom onderweg naar het laatste stuk van de etappe, de duinen van Iquique. Maar voordat hij kon beginnen aan het laatste stuk van de etappe kreeg hij serieuze problemen met de stuurinrichting. Het repareren van het probleem nam veel tijd in beslag en Coronel kwam uiteindelijk in het donker in de duinen aan. Tom vertelt: “Het werd steeds donkerder en ik zag echt geen hand voor ogen. Om de duinen over te komen moet je een aardige aanloop nemen en als je niet kan zien wat erachter zit dan wordt het gewoon gevaarlijk. Ik was moe en wist dat het bivak nooit ver meer kon zijn, maar ik heb het risico niet genomen.”
Na wederom een nacht in de duinen doorgebracht te hebben begon Tom bij zonsopgang vol goede moed aan de laatste kilometers naar het bivak, maar nadat hij de eerste grote duin opgereden was hield de motor van de buggy er mee op. “Ik dacht dat ik gek werd! Waarschijnlijk was de elektronica in de Buggy door het water van zaterdag en het vocht van de nacht niet helemaal fris meer. Ik ben uren bezig geweest om dit euvel te verhelpen en uiteindelijk startte de Buggy weer. Ik dacht dat ik alles gehad had en nu dat laatste stukje naar Iquique te kunnen rijden, maar ineens lag de Buggy ondersteboven. Het ging allemaal heel snel, maar ik heb waarschijnlijk een verkeerde inschatting gemaakt. De schade viel mee maar ik kreeg de Buggy niet meer rechtop. Uiteindelijk hebben een aantal locals mij weer recht weten te zetten en kon ik de laatste kilometers naar het bivak afleggen. Je kan begrijpen hoe blij ik was toen ik daar eindelijk aankwam.”
De monteurs hebben nog wel even wat werk te verrichten en Tom wat slaap in te halen, maar de eerste week Dakar zit erop. Voor Coronel is het te hopen dat hij de meeste ellende gehad heeft en de tweede week van Dakar 2015 wat soepeler verloopt.
Tekst: Martijn van Oort Foto:
